Ο Γκάρεθ Μπέιλ δε θα συνεχίσει την καριέρα του στην Κίνα, αφού η μεταγραφή του ναυάγησε και παραμένει στη Ρεάλ, στην οποία μέχρι σήμερα κάνει αυτό που θα έκανε ο κάθε εργαζόμενος στη θέση.
Συμπαθείς ή όχι τον Ουαλό είναι άδικο να τον κατηγορήσεις το ότι “καθόταν” πάνω στο συμβόλαιό του. Γιατί άδικο; Γιατί δεν υπάρχει πλέον ποδόσφαιρο, είναι… μπίζνα. Έτσι του φέρθηκε πρώτη η Ρεάλ, έτσι της το ανταπέδωσε κι αυτός και έχει όλο το δίκιο με το μέρος του.
Οι περισσότεροι από εμάς δεν κάνουμε τη δουλειά των ονείρων μας. Δεν πληρωνόμαστε όσα αποφέρουμε στον εργοδότη μας. Δεν ξυπνάμε χαρούμενοι ανυπομονώντας να πάμε στη δουλειά. Οι περισσότεροι αν είχαμε τη δυνατότητα να μην μας εκμεταλλεύονται, αλλά να τους κάνουμε εμείς ότι θέλουμε, αυτό δε θα διαλέγαμε; Ε, και ο Μπέιλ αυτό διάλεξε.
Μπορεί στην ισπανική πρωτεύουσα να μην θύμισε όσο θα περίμεναν τον παικταρά της Τότεναμ, ο οποίος από αριστερά με τρομερές κούρσες δεν είχε αντίπαλο (ρωτήστε τον Μαϊκόν), αλλά σίγουρα αποτυχημένο δεν τον λες.
Σημείωσε πάνω από 100 γκολ, κατάφερε να δώσει σημαντικούς τίτλους και με εντυπωσιακά τέρματα μάλιστα, σηκώνοντας τρόπαια που κάθε ποδοσφαιριστής θα ήθελε. Ωστόσο, ήταν άτυχος με τον έναν τραυματισμό να διαδέχεται τον άλλο, αλλά ως λίγος μένει στη συνείδηση πολλών.
Γιατί η Ρεάλ αντί να του πει ένα ευχαριστώ για τα όσα πρόσφερε, λίγα ή πολλά ας το κρίνουν αυτοί, όταν είδε ότι ο Μπέιλ δε θα της αποφέρει άλλα χρήματα, ήταν έτοιμη να τον διώξει. Φυσικά όχι με τον καλύτερο τρόπο. Έλα, όμως, που πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και έτσι ο Ουαλός, “άραξε” στο συμβόλαιό του και είπε με λίγα λόγια και καθόλου να μην παίξω, θα το ρίξω στο γκολφ.
Βγήκε και ο Ζιντάν και τα έκανε χειρότερα, ήταν ή δεν ήταν δικιά του επιλογή, οι δηλώσεις του πως αν γίνεται να φύγει το συντομότερο ο Ουαλός θα είναι το καλύτερο, δεν τον ευνόησαν.
Ο Μπέιλ η λογική λέει πως στην Ευρώπη τα λεφτά που έπαιρνε στη Ρεάλ δε θα τα βρει. Ετσι βρήκε καλύτερα στην Κίνα, αλλά δε θα πάει, γιατί λέει δε θέλει η οικογένειά του. Ακόμα ένα μπράβο για τον 30χρονο σούπερ σταρ. Γιατί έτσι δείχνει πως προτεραιότητα δεν έχουν τα λεφτά και απαντάει με τον καλύτερο τρόπο στην ομάδα του (για την ώρα), αφού δημόσια δεν πήρε θέση.
Μακάρι, λοπόν, όλοι οι εργαζόμενοι να βρεθούμε με τα πλεονεκτήματα του Ουαλού απέναντι σε όσους έχουν μάθει να παίρνουν αυτό που θέλουν και στη συνέχεια να το πετούν σαν να μην έχει καμία αξία.
