Σπάιντερμαν, Αντρέι Σεβτσένκο, Τιερί Ανρί και Κόμπι Μπράιαντ. Αυτοί ήταν οι παιδικοί μου ήρωες και ο θάνατος του “Κόμπε”, όπως τον έλεγα μικρός, σήμανε για εμένα το τέλος ενός ήρωα, ο οποίος με βοήθησε αρκετές φορές να εκδικηθώ.
Η επιλογή μου σίγουρα είχε να κάνει με το ότι ήταν σταρ και έπαιζε σε μια ομάδα που πρωταγωνιστούσε εκείνη την εποχή. Δεν ήμουν από αυτούς που τους αρέσουν μικρές ομάδες ή αντι-σταρ και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω.
Με τον Σπάιντερμαν, τον οποίο τιμούσα σε κάθε σχολική αποκριάτικη εκδήλωση, έγινε η αρχή για να αποκτήσω παιδικό ήρωα. Η συνέχεια ήταν ο Σεβτσένκο, του οποίου τη φανέλα μου έκανε δώρο ένα συγγενικό πρόσωπο και τιμούσα σε κάθε σουτ που έστελνα στα γειτονικά αυτοκίνητα. Φυσικά, από μέσα μου πίστευα πως ήμουν ο Ουκρανός…
Με τον Ανρί δέθηκα έχοντας στο δωμάτιό μου μια μικρή τηλεόραση, όπως αυτές που είχαν παλιά στα περίπτερα και ένα PlayStastion 2. Στο πρώτο μου FIFA, μην ξέροντας κιόλας να το χειρίζομαι καλά, έπεσα πάνω στην Άρσεναλ και μετά από… μεροκάματα ολόκληρα και αφού ξανά βγήκα στη γειτονιά, πλέον ήμουν ο “Χενρί”, όπως νόμιζα.
Έχοντας αποκτήσει πλέον πλήρη αυτοπεποίθηση με το PlayStation, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα για μια αλλαγή. Έτσι, απέκτησα το NBA Live 06. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν τα κατάφερνα με τίποτα και το “τελειωτικό χτύπημα” μου το έδωσε ένας φίλος μου, ο οποίος όποτε παίζαμε αντίπαλοι με νικούσε με κάθε τρόπο. Το πιο εκνευριστικό για εμένα ήταν όταν ευστοχούσε στα τρίποντα. Μιλάμε για τρομερά νούμερα ο Γιώργος. Θέλοντας, λοιπόν, να πάρω εκδίκηση, άρχισα να διαλέγω κάθε φορά κι άλλη ομάδα, καθώς οι δικαιολογίες ότι φταίει το τηλεχειριστήριό μου δεν απέδιδαν καρπούς και αφού είχα σπάσει κάμποσα, βρήκα τους Lakers. Εκεί, ο φίλτατος Γιώργος άρχισε να τα βάζει αυτός με το τηλεχειριστήριό του, καθώς με τον: “Κόμπε φρομ ντάουνν τάουν”, όπως του έλεγα με φουλ επιθετικό ύφος, όπου θα είχε όλο το δίκιο με το μέρος του να με χτυπήσει, πήρα την εκδίκησή μου.
Δοκίμασα και με άλλους παίκτες, άλλες ομάδες και ομολογώ ότι ο Γιώργος προσπαθούσε να με βοηθήσει, δίνοντάς μου οδηγίες όπως: “Μην πατάς πολύ τον κύκλο” ή μου έλεγε: “Πάτα το μέχρι να δεις τη γραμμή κάτω από το όνομά του”. Μάταια όμως. Εγώ για κάποιον λόγο μόνο με τον “Κόμπε” κατάφερνα να πάρω καμία ρεβάνς. Κάπως έτσι αγόρασα μια μπάλα του μπάσκετ, η οποία συχνά πυκνά κατέληγε στην ταράτσα του σπιτιού μου, καθώς ούτε στην πραγματικότητα δεν κατάφερνα καλά, κι ας πίστευα πως ήμουν ο Κόμπε…
Πριν μάθω για τον θάνατό του δεν είχα ιδέα ούτε τι έκανε μετά που σταμάτησε το μπάσκετ, ούτε πόσο χρονών ήταν πλέον, καθώς το ενδιαφέρον μου περιορίστηκε στα βιντεοπαιχνίδια. Δεν με ένοιαζε καθόλου. Με το που είδα, όμως, την είδηση, πίστεψα ότι θα είναι στην Αμερική κάτι σαν πρωταπριλιά ή fake news. Μετά τα έβαλα με τα Αγγλικά μου, ότι δεν καταλαβαίνω σωστά αυτό που διαβάζω. Ήταν όμως αλήθεια… Ένας από τους παιδικούς μου ήρωες άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί ή ίσως και να μην μπορώ ακόμα, αισθάνομαι σαν μικρό παιδί που δε θα ξανά δει το παιχνίδι του…
ti leventes einai dautoi kale.